W najbliższą sobotę, 9 kwietnia, o godz. 18.00 w Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim odbędzie się wernisaż wystawy prac Ireneusza Walczaka, profesora sztuk plastycznych i profesora zwyczajnego w Katedrze Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Podczas wernisażu wystąpi Kinga Głyk Trio. w składzie: Kinga Głyk(gitara basowa), Irek Głyk (perkusja), Andrzej Gondek (gitara). Wstęp wolny.
O WYSTAWIE – słowami autora
W najbliższą sobotę, 9 kwietnia, o godz. 18.00 w Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim odbędzie się wernisaż wystawy prac Ireneusza Walczaka, profesora sztuk plastycznych i profesora zwyczajnego w Katedrze Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Podczas wernisażu wystąpi Kinga Głyk Trio. w składzie: Kinga Głyk(gitara basowa), Irek Głyk (perkusja), Andrzej Gondek (gitara). Wstęp wolny.
O WYSTAWIE – słowami autora
Simulacrum – to ciągłe przebudowywanie, tworzenie obrazu, który jest z jednej strony czystą symulacją pozorującą rzeczywistość, a z drugiej tworzącą własną optykę rzeczywistości. Problemem jest kiedy granica między światem rzeczywistym a jego przedstawieniami stopniowo zaciera się. W sztuce często symuluje się rzeczywiste istnienie lub wywołuje się realne symptomy przynależne zjawiskom rzeczywistym wchodząc w interakcję. To pozorne istnienie lub jego wyobrażenie może prowadzić do swoistego podwojenia rzeczywistości. Człowiek jest taką istotą, która musi podwajać a nawet zwielokrotniać rzeczywistość, jakby tego co widzimy wiecznie było mało. To jest fenomenalne.
Wystawa będzie narracją zbudowaną na bazie obrazów z trzech ostatnich cykli (z jedenastu jakie namalowałem od 1989 roku). „My house is my language”, „Multikulti”, „ Loading, please wait…”.
Znaczna część obrazów dotyka problemu kultury jako rzeczywistości wywierającej realny wpływ na jednostkę jak świadomość pokolenia. Kultura jawi się jako pole walki. Kultura i historia jest przestrzenią spotkania, wymiany myśli i emocji, dzięki którym można odkryć wartość zjawisk wcześniej przemilczanych, nieobecnych i peryferyjnych – stąd między innymi takie obrazy jak „ Etos pracy”, „ Obóz Zgoda”, opowiadające o tragicznych wydarzeniach regionu, słabo zakorzenione w świadomości jego mieszkańców, a tym bardziej ludności całego kraju. Zestaw obrazów pokazanych na wystawie cechuje specyficzny rodzaj narracji. Nagromadzone symbole i wątki wchodzą ze sobą w interakcję i przypominają intelektualną grę. Bardzo ważnym motywem kompozycji jest słowo. Tekst bardzo upchany na powierzchni obrazu tworzy znaczeniowe tło dla symboli z pierwszego planu, odkrywając przed widzem kolejne warstwy interpretacyjne, wciągając w grę znaczeń i kontekstów. Dodatkowym i bardzo ważnym elementem jest forma obrazów w kształcie skrzynki, która uwalnia opowieść z przymusu dwuwymiarowości. Skrzynia jest obrazem wielowymiarowym, a jej boki są tym, czym dla tekstu głównego marginesy.
Ireneusz Walczak
O autorze
Urodzony w 1961 roku, absolwent ASP Kraków, Wydział Grafiki w Katowicach (1988), dyplom z wyróżnieniem. Profesor zwyczajny, prowadzi pracownię malarstwa, od II do V roku (dyplomowego) w ASP w Katowicach. Od 1989 roku namalował jedenaście cykli obrazów m.in.: „Budowanie tożsamości”, „My house is my language”, „Multikulti”. Miał 19 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, uczestniczył także w 270 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Laureat 30 nagród i wyróżnień krajowych i zagranicznych, m.in. Grand Prix – nagroda (medal) mera miasta Chamalieres – I Światowe Triennale Małych Form Graficznych, Chamalieres, Francja (1988), Stypendium „The Pollock – Krasner Foundation Award“, Nowy Jork, USA (1993), Grand Prix – „Bielska Jesień”, Bielsko-Biała (1993). Od początku brał też udział w ważnych wystawach pokoleniowych, m.in. „Krytycy o nas” – BWA Sopot (1989), „Czarna Dziura” BWA Katowice (1990), Malarstwo lat 80. – Frankfurt nad Menem, Dusseldorf – Niemcy (1991), „Rozbiórka Żelaznej Kurtyny” – Centrum Wystawiennicze Kuhlhaus Berlin – 2011), Koń Trojański – BWA Katowice, kurator Ingmar Villqist (2015). Dialog der Generationen – Neue Polnische Kunst Freies Museum Berlin (2015). Wielokrotnie uczestniczył w targach sztuki Art Cologne i Art Frankfurt.
Prof. Walczak jest jednym z twórców kultury śląskiej, którego zdjęcie pojawiło się w trzeciej edycji kalendarza „Twórcy Kultury Śląskiej” (rok 2016).
MY HOUSE IS MY LANGUAGE
Prezentowane na wystawie „My house is my language” prace Ireneusza Walczaka stanowią unikalny przykład odnajdywania i rozpoznawania tego, co w śląskiej i polskiej tożsamości zostało zapomniane, wykluczone bądź rozproszone w rezultacie rozmaitych historycznych zawirowań, jakie stały się naszym udziałem na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Artysta w swoich najnowszych obrazach z niezwykłą pieczołowitością i konsekwencją przywołuje oraz odtwarza narracyjne wątki i motywy, które mogą poświadczać o próbie identyfikacji z miejscem i człowiekiem. Istotą tych poszukiwań i zabiegów jest rozpoznawanie, rekonstrukcja i rehabilitacja zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej, tożsamości. Chodzi tutaj nie tylko o pamięć oka czy ucha, ale przede wszystkim o najbardziej fundamentalne emocje oraz uczucia sytuujące człowieka w konkretnym czasie i bliskiej mu przestrzeni. Walczak, niczym antropolog i etnograf, kolekcjonuje i relacjonuje słowa, zwroty, obrazy i anegdoty, pochodzące z przenikających się na Śląsku zasobów gwar oraz języków. Odnotowuje także swoje spotkania z dziełami ważnych dlań artystów. Jest to bez wątpienia próba uniwersalizacji tego, co lokalne i jednostkowe, aczkolwiek zabieg ten ma również aspekt indywidualizacji. Interpretując śląskość jako kategorię leksykalną, artysta nie odrzuca jej walorów egzystencjalnych, a – co więcej – rozpoznaje w śląskości na pozór utracony wymiar istnienia każdego człowieka zamieszkującego ten region. Prace na wystawie „My house is my language” z zamierzenia mają dotykać ziemi, człowieka i duchowości. Artysta staje tu niekiedy w szranki z topografią, historiografią i polityką. Dlatego na obrazach pojawiają się rozpoznawalne miejsca i motywy urbanistyczne: pomniki, kopalnie, przestrzenie rekreacji i miejsca kaźni. A pośród nich tytułowy dom artysty, który stanowi rodzaj centrum w tym zdecentrowanym i zdesakralizowanym świecie. Walczak nie odżegnuje się od sentymentów, choć w sposób krytyczny, a przecież i nie bez emocji, wyszukuje w tych labiryntach i archiwach sieci wzajemnych, niegdyś utraconych, powiązań, uaktywnia traumy i białe plamy, rekonstruuje i uobecnia to, co nieobecne. Jest to znany z dzieciństwa zabieg „łączenia kropek” w jeden scalony wizerunek, który posiada historię i teraźniejszość. Śląsk jest w nim dyskursem i stanem umysłu kumulatywnie i dojmująco obecnym.
Roman Lewandowski
Kinga Głyk – jedyna w Polsce gitarzystka basowa prowadząca własny jazzowo-bluesowo-funkowy zespół – stała się rewelacją krajowej sceny za sprawą debiutanckiego albumu „Rejestracja”. Światowej sławy pianista Adam Makowicz powiedział o niej: „Jej muzyczne zdolności już dzisiaj pozwoliły jej zapisać się na stałe w historii polskiego jazzu”.
(tekst: Centrum Kultury Śląskiej)
