„10 wizji raju” – pod takim tytułem będzie prezentowana od najbliższego piątku (22 kwietnia) nowa wystawa w pałacowej kaplicy przy Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim. Złożą się na nią obrazy, linoryt, praca w technice suchej igły oraz prace w drewnie pochodzące z kolekcji państwa Anny i Teodora Segietów.
„10 wizji raju” – pod takim tytułem będzie prezentowana od najbliższego piątku (22 kwietnia) nowa wystawa w pałacowej kaplicy przy Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim. Złożą się na nią obrazy, linoryt, praca w technice suchej igły oraz prace w drewnie pochodzące z kolekcji państwa Anny i Teodora Segietów.
Autorami tych dzieł są Jan Nowak, Waldemar Pietzko, Stanisław Poręba, Stanisław Dobiasz, Eugeniusz Brożek, Franciszek Sekuła i Ewa Pogwizd. Najbardziej znaczące nazwisko w tym zbiorze to nazwisko Jana Nowaka – artysty pokazywanego na wystawach we Francji, Niemczech, Finlandii, Wielkiej Brytanii (Summer Exhibition w Royal Academy of Art w Londynie) oraz na Słowacji. Wystawie towarzyszy katalog.
W czasie wernisażu odbędzie się koncert Jolanty Literskiej oraz towarzyszących jej muzyków: Tomasza Muchy (skrzypce) i Adama Robaka (instrumenty klawiszowe).
Termin: 22 kwietnia – 31 grudnia 2016 r.
Wernisaż: 22 kwietnia godz. 18.00
Kuratorami wystawy są Jan Hahn i Anna Osadnik.
Tytuł wystawy określa zarówno jej zakres tematyczny, jak i charakter twórczości artystów zwanych „naiwnymi”, „intuicyjnymi”, a w latach wcześniejszych po prostacku: „prymitywnymi”, których dzieła składają się na niniejszą ekspozycję. Ustępują oni (rzekomo) umiejętnościami technicznymi i podbudową teoretyczną swym akademickim kolegom (choć nie zawsze), ale często jednak bywa, że przewyższają ich wrażliwością i wyobraźnią.
Utrwalony, zdawałoby się raz na zawsze schemat: Adam i Ewa, wąż, jabłko i Drzewo Życia. wywołuje u „naszych” twórców zaskakujące i nieoczekiwane skojarzenia. Rajski ogród w linorycie Jana Nowaka tętni życiem setek stworzeń, oszałamia szczegółami; w obrazie Waldemara Pieczki Raj przeobraża się w kosmodrom z przyszłości. Postaci naszych prarodziców raz nasycone są wodewilowym humorem, innym razem tchną nostalgią i głębią tajemnicy, jak na obrazach angielskich prerafaelitów. Daremnie szukać w tych obrazach naiwności i uproszczenia. Prosty symbol wiary przeobraża się na naszych oczach w gąszcz znaczeń i pojęć.
(Źródło: ckś)
